Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Οι Εραστές Του ''Ονείρου''


Σου'χα πει, την εποχή που ακόμη ήμαστε εχθροί
και όχι ζευγάρι, πως ο άνθρωπος οφείλει να κάνει όνειρα.
Πως άνθρωπος που δεν ονειρεύεται, είναι σαν νεκρός.
Συμφώνησες μαζί μου και λέγαμε παρέα πως τα όνειρα είναι τα πάντα.
Όνειρο είναι ο έρωτας, όνειρο η ζωή, όνειρο είναι μια αγκαλιά,
Τα πάντα είναι όνειρο,λοιπόν.
Κάποια στιγμή σε έβαλα και εσένα στα όνειρα μου.
Ίσως εκείνο τον καιρό να έβαλες και εσύ εμένα στα δικά σου.
Ήταν η εποχή των γιασεμιών, η εποχή που ερωτευτήκαμε.
Την ονομάζω έτσι γιατί εκείνο τον καιρό πέφταμε συνεχώς πάνω σε γιασεμιά.
Θυμάσαι? Μαλώναμε και από δίπλα ήταν πάντοτε γιασεμιά.
Ήταν, σαν ν'άνθισε αυτός ο έρωτας πάνω σε γιασεμιά.
Και τότε τ'αγάπησα τα γιασεμιά.
Πέρσι τον Μάρτη, αν θυμάσαι είχαμε πάει σε κάποια κοπάνα,
στο πάρκο που είναι κοντά στο λύκειο.
Και πάλι πιάσαμε την κουβέντα για τα όνειρα.
Και σου έλεγα πως θα γίνω θεατρίνα
πως θα ανεβάζω έργα του Ουίλιαμς, του Σωμ, του Σαίξπηρ.
Και πως θα κάνω μονάχα θέατρο,καθόλου τηλεόραση,ούτε και κινηματογράφο.
Και θα έρχονται υποτίθεται δημοσιογράφοι και θα λέω -α,δεν μπορώ τώρα-.
Και εσύ μου έλεγες, πως σε μια ιδανική ζωή θα γινόσουν και εσύ καλλιτέχνης.
Ζωγράφος, είπες, θα γινόσουν και θα ζωγράφιζες όσες ομορφιές δεν λέγονται με λόγια.
Και έτσι γίναμε, οι εραστές του ονείρου. Άρχισε στην πλάκα το ''εραστές του ονείρου''
και τελικά για κάποιο διάστημα μας είχε καθιερωθεί.
Ύστερα σου είχα μιλήσει για έναν πίνακα... ''Το ταξίδι στα κύθηρα''.
Το ταξίδι για το νησί του έρωτα, το όνειρο κάθε ερωτευμένου.
Όμως τώρα που χωρίσαμε, ας μη κοροιδεύομαστε.
Δεν υπάρχουν τα Κύθηρα αγάπη μου.
Το Ταξίδι στα Κύθηρα, είναι μόνο κάποιες στιγμές.
Κάποιες βραδιές μας, κάποια λόγια σου, το βλέμμα σου.
Εσύ όμως συνέχισε να ονειρεύεσαι.
Ακόμη και αν δεν είμαι πια στα όνειρα σου εγώ.
Δεν με ενοχλεί, αρκεί εσύ να'σαι ευτυχισμένος.
Α ρε Σταύρο...
ο έρωτας που άρχισε με γιασεμιά,τα όνειρα και με κάτι από Κύθηρα
τελειώσε με τις χειρότερες βρισιές.
Δεν υπάρχουν τα Κύθηρα Σταύρο.
Δεν υπήρξαν.


*Ακόμα σε λέω ''εραστή του ονείρου'' και πάντα θα σε λέω.
Απλά.... με μεγάλη δόση ειρωνείας.

1 σχόλιο:

  1. "οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο..."
    αυτό ελπίζω εγώ!
    όμορφο το κείμενο...
    "δεν υπάρχουν τα Κύθηρα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή