Ξέσπασμα

Είναι πολλές φορές που αναρωτιέμαι τι ακριβώς σου βρήκα. Τώρα τελευταία, το σκέφτομαι συχνότερα. Τι ακριβώς? Τι με γοήτευσε? Εντάξει, σίγουρα η εμφάνιση παίζει ρόλο. Είσαι όμορφος, έχεις τα ωραιότερα μάτια που έχω δει και ένα τρόπο, σχεδόν μαγικό, να προσελκύεις κάθε θηλυκό. Όμως αυτά δεν είναι αρκετά για να γεννηθεί ένας έρωτας. Επίσης έχεις μυαλό. Χρησιμεύει όμως, μόνο για μαθηματικά και αρχιτεκτονικά σχέδια. Στη ζωή σου, το αφήνεις κατά μέρος όπως διαπιστώνω καθημερινά.
Θα'θελα αλήθεια να φύγω μακριά. Να σε βρίσω, να σου πω όσα θέλω εδώ και τόσους μήνες και να φύγω. Μα, να μη σε ξαναδώ ποτέ. Γιατί δεν μπορώ να σ'αντικρίσω φιλικά. Ίσως να μην μπορέσω ποτέ. Γιατί βαρέθηκα, γιατί κουράστηκα, γιατί τελειώνουν οι αντοχές μου. Δεν αντέχω άλλο να πονάω. Δεν αντέχω άλλο να ξενυχτάω κλαίγοντας. Στη διανομή των ρόλων, σίγουρα έγινε κάποιο λάθος. Βαρέθηκα αυτό τον ρόλο της μίζερης γυναικούλας που ό, τι και να κάνει ο καλός της θα τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Τον σιχάθηκα. Σιχάθηκα πρώτα εμένα και αμέσως μετά εσένα τον ίδιο. Κοίτα με. Κοίτα πως με κατάντησες. Είμαι έργο δικό σου. Και όσα λέω και όσα κάνω ακόμη, έργα δικά σου είναι. Σ'ερωτεύτηκα. Και ακόμα να καταλάβω το γιατί. Αυτό το γαμημένο το γιατί το ψάχνω ακόμα. Και το εκμεταλλεύτηκες με τον χειρότερο τροπό.
Εσύ μ'αγάπησες? Εσύ? Ποιον κοροιδεύεις. Και εγώ γιατί με κοροιδεύω τόσο καιρό? Πώς μπορείς να αγαπήσεις εσύ? Με τι δύναμη? Με τι μαγκιά? Εσύ την μαγκιά την βλέπεις αλλιώς. Με το να μπλέκεσαι σε καυγάδες, σε ναρκωτικά, σε κόντρες. Εγώ πάλι την βλέπω με άλλο τρόπο. Μαγκιά, για μένα, είναι να ξέρεις να αγαπάς και να το δείχνεις. Να παρασύρεσαι από έναν έρωτα. Να μη βάζεις πάνω απ'όλα ένα γαμημένο εγωισμό και μια ανυπόφορη εγωπάθεια. Παρεξήγησες. Νόμισες προφανώς πως μ'ερωτεύτηκες. Και εσύ έφυγες πρώτος από αυτή την σχέση. Και εσύ φεύγεις ακόμα. Όχι εγώ. Εγώ μένω πάντα εδώ.
Κάποτε είχες πει πως με σκέφτεσαι κάθε στιγμή της ημέρας. Πως θα έκανες τα πάντα για μένα, θα μπορούσες να χάσεις τα πάντα για εμένα, να πεθάνεις ακόμη για εμένα. Ναι, πολύ ωραία μου τα έδειξες όλα αυτά. Κερατώνοντας με τέσσερις φορές μέσα σε ένα χρόνο και κάτι μήνες. Τέσσερις φορές που τις ξέρω. Ίσως να'ναι και αλλές που δεν τις έμαθα ποτέ. Χαστουκίζοντας με όταν μαλώνουμε, αποκαλώντας με πουτάνα, μια-δυο φορές ακόμη και μπροστά σε άλλους.
Και οι καυγάδες μας για τους άλλους είναι τόσο αστείοι. Και οι συχνοί χωρισμοί μας το ίδιο. Και εγώ είμαι δυνατή και θα το ξεπεράσω, έτσι λένε όλοι. Και κανείς δεν σκέφτεται αν εγώ πονάω, κανείς δεν το ρωτάει, κανείς δεν ασχολείται. Α, ναι. Γιατί είμαι δυνατή. Αν ήμουν δυνατή θα είχα φύγει, πίστεψε με. Και τώρα δεν θα έκλαιγα, που τα γράφω αυτά. Αλήθεια. Αλλά ναι. Είναι πιο σημαντικά τα παράπονα του είδους, ότι ο γκόμενος μας παραμελεί για να βγει με φίλους ή για να δει μπάλα, ότι άργησε 10 λεπτά να μας πάρει τηλέφωνο ή να υποπτευόμαστε υποθετικές γκόμενες. Ναι, τόσο σοβαρά. Αν δεν υπήρχε το θέατρο θα είχα ήδη πεθάνει,πραγματικά. Θα το ήθελα σαν τρελή. Ακόμα και τώρα το σκέφτομαι μερικές φορές. Γιατί τους ανθρώπους τους σιχάθηκα. Δεν σιχάθηκα δηλαδή μόνο εσένα, αλλά και τους άλλους. Βαρέθηκα να τους βλέπω, δεν θέλω να τους ακούω, δεν αξίζουνε απλά. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Τρεις-τέσσερις ίσως και λιγότεροι. Δεν είναι μίσος αυτό που νιώθω. Δεν είναι ικανός κανένας,ίσως μόνο εσύ να είσαι, να με κάνει να νιώσω τέτοιο συναίσθημα ισάξιο της αγάπης. Είναι απέχθεια, είναι αηδία, είναι λύπη.
Και δεν λυπάμαι τόσο εμένα. Γιατί στο κάτω κάτω ήθελα και μπλέχτηκα σ'αυτή την κωλοιστορία. Και έχω και ένα θέατρο να με κρατάει στην επιφάνεια. Είναι αυτό το πάθος που με κρατάει εδώ. Και αν έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι αν είσαι λάθος σύντροφος για εμένα, γρήγορα το ξεχνάω για να μη δώσω μια ευνόητη απάντηση στον εαυτό μου. Λυπάμαι εσένα και τους άλλους. Εσένα σε λυπάμαι γιατί δεν ξέρεις να αγαπάς και δεν θα μάθεις ποτέ να ζεις γιατί χαραμίστηκες από νωρις. Και τους άλλους τους λυπάμαι, γιατί οι περισσότεροι έχουν επιλέξει να ζουν σε ψεύτικες χαρές, με ψεύτικα χαμόγελα. Δεν φιλιούνται, δεν αγκαλιάζονται, κάνουν σχέσεις από το net. Δεν κάνουν πλάκες, γιατί απλά δεν έχουν χιούμορ. Δεν έχουν αυτοπεποίθηση. Είναι ψώνια. Και δεν ξέρω που θα μας βγάλει αυτό.
Και ούτε που θέλω να ξαναερωτευτώ σύντομα. Χαράμισα όλη μου την δύναμη εδώ. Για σένα. Και αν θες να ξέρεις κάτι, ο έρωτας είναι μούφα. Είναι βλακεία. Είναι καταστροφή. Είναι τα πάντα και το τίποτα.
Τώρα, το μόνο που θέλω είναι να ησυχάσω. Και αύριο θα πάω στο σχολείο να γράψω δίκαιο. Θα'μαι γελαστή και θα λέω ανόητα αστεία για το φιλοθεάμων κοινό. Ύστερα το απόγευμα, ίσως μπω λίγο στο internet. Και εκεί θα κάνω το ίδιο. Και κανείς δεν θα σκέφτεται τι νιώθω. Γιατί όλοι νοιαζόμαστε μόνο για τους εαυτούς μας.