Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Θα'ρθει καιρός.

Μην τους ακούς. Μην ακούς όσα λένε.
Δεν ξέρουν τίποτα.
Ποτέ δεν μας ήθελαν μαζί, το ξέρεις.
Θέλουν μονάχα να σε τρομάξουν.
Θέλουν μόνο να σε πληγώσουν.
Όλες οι πρώην, όλοι οι πρώην.
Και όσοι θα'θελαν να μας έχουν στο μέλλον.
Μην τους πιστεύεις. Εγώ σ'αγαπάω.
Έχε το νου σου.
Υπερασπίσου αυτό που είχαμε.
Υπερασπίσου αυτό που έχουμε.
Αυτό που ίσως θα έχουμε.
Δεν θα σ'αφήσω ποτέ!
Μ'ακούς; Το ξέρεις;
Θα'μαι πάντα εδώ.
Στο υποσχέθηκα από την πρώτη μέρα.
Και αν σκεφτείς καλά, ποτέ δεν σ'άφησα μόνο σου.
Σε τίποτα. Ούτε στα εύκολα ούτε στα δύσκολα.
Και εσύ όμως, ήσουν πάντοτε εδώ.
Συνοδοιπόρος, συνταξιδευτής μου.
Πάντα μου κρατούσες το χέρι στα δύσκολα.
Πάντα μπορούσες να μου μιλήσεις χωρίς φόβο.
Πάντα ήξερα ότι η αγκαλιά σου θα με περιμένει.
Πάντα ήξερες πως μπορείς να περάσεις τα δύσκολα σου βράδια με εμένα.
Δεν είναι ακόμα καιρός που μπορούμε να'μαστε μαζί και να'μαστε ευτυχισμένοι.
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα ακόμη. -Που λέει και ο Ελύτης-.
Θα'ρθει όμως κάποτε ο καιρός που όλα αυτά θα'ναι παρελθόν.
Θα είσαι δικός μου, το ξέρω.
Θα είσαι δικός μου, όπως δεν ήσουν ποτέ ως τώρα.
Και εγώ δεν θα'μαι διστακτική απεναντί σου.
Θα'μαι αληθινή.
Και δεν πεις ποτέ ξανά, πως δεν σ'αγάπησα.
Δεν θα πεις ποτέ ξανά πως υποκρίνομαι.
Δεν θα μπορείς να το πεις.
Τότε, όλα θα'ναι ξεκάθαρα.
Και όταν θα'ρθει ο καιρός, εμείς θα κάνουμε μια νέα αρχή.
Διαγράφοντας τα παλιά. Ξεχνώντας τα.
Δεν θα σε ξαναζηλέψω.
Και δεν θα με ξαναβρίσεις.
Θα'μαστε δύο άνθρωποι ερωτευμένοι,ευτυχισμένοι.
Όπως πρέπει να είμαστε.
Όπως αξίζουμε να είμαστε.
Κάνε υπομονή. Για μένα, για σένα.
Μείνε δίπλα μου. Σε χρειάζομαι.
Θέλω πάντοτε να με προστατεύεις.
Θέλω πάντοτε να ξέρω πως μπορώ να στηριχτώ σε εσένα.
Θέλω να πλανιέται για πάντα τ'αρωμά σου στον αέρα.
Στο δωμάτιο, στα σεντόνια, στα ρούχα μου.
Γιατί εγώ έμαθα να ζω με σένα.
Μου έμαθες να ζω μέσα από εσένα.
Μου έμαθες τι πάει να πει έρωτας, αγάπη,σεβασμός.
Τι πάει να πει πάθος.
Δεν φαντάζεσαι βλάκα πόσο σ'έχω αγαπήσει.
Και πόσο σ'αγαπώ τελικά.
Θα'ρθει ο καιρός, αλήθεια.
Και θα το καταλάβεις.
Και θα'μαι εδώ. Να σε περιμένω.
Πάντα σε περιμένω.

1 σχόλιο:

  1. μ'αρέσουν αυτά π γράφεις..έχουν πάθος..αλλά τις τελευταίες μέρες μπερδεύτηκα..αν κ σημασία έχει ν είσαι εσύ ξεμπλεγμένη! ;)
    τσπ, απλά...αν θες πες το συμβουλή..[:$]..δε χρειάζεται ν είναι όλη σου η ζωή ένας Σταύρος..

    σόρρυ κιόλας για το θάρρος... !
    να περνάς όμορφα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή