Προσπαθώ να σε κρατήσω μακριά μου, υψώνοντας ανάμεσα μας ένα τείχος, αόρατο.
Δεν σ'αγάπησα, λες, όσο μ'αγάπησες εσύ.
Μα, φαίνεται πως ασκείς πάνω μου μεγαλύτερη επιρροή, από αυτή που εγώ μπορώ να ασκήσω σε εσένα.
Εσύ συνηθίζεις, δεν πτοείσαι. Ήμουν ας πούμε για σένα, ένα ευχάριστο διάλειμμα.
Μπορεί και δυσάρεστο. Όπως και να'χει τώρα που τελειώσαμε, μπορείς να συνεχίσεις από κει που σταμάτησες.
Και αυτό κάνεις δηλαδή.
Φλερτάρεις κορίτσια, βαμμένα πρόστυχα, ντυμένα με χρώματα, συνήθως μεθυσμένα.
Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ζητάνε.
Ίσως απλώς μια βραδιά, ανταλλαγής πάθους, χωρίς να εμπλέκονται περαιτέρω συναισθήματα.
Κάτι που εσύ ξέρεις να χαρίζεις απλόχερα.
Είναι σαν να γεννήθηκες με τέτοια ιδιότητα.
Και εσύ μεθάς, διαλέγεις όχι και τόσο προσεκτικά κάποια από τις διαθέσιμες, περνάς μαζί της ένα ευχάριστο βράδυ και το πρωί, σε βρίσκει άδειο,κενό και μόνο.
Παλιά σε λυπόμουν. Τώρα όχι.
Είσαι ενήλικος, έχεις εμπειρίες, δεν είσαι πρωτάρης.
Έχεις συνείδηση του τι κάνεις, ξέρεις πως θα καταλήξεις, μα δεν σε νοιάζει.
Εσύ θες να κοιτάς μόνο τη στιγμή. Θες να ζεις, με τον τρόπο που εσύ αντιλαμβάνεσαι τη ζωή.
Είσαι πανέξυπνος άνθρωπος, ίσως από τους πιο έξυπνους άντρες που έχω γνωρίσει, όμως είσαι επιρρεπής στα πάθη.
Συχνά παρασύρεσαι και δρας επιφανειακά.
Και εγώ ανησυχώ για σένα.
Γιατί ώρες-ώρες πράττεις ασυνείδητα και φοβάμαι μη σε χάσω.
Γιατί πάντα θα σ'αγαπάω, κακά τα ψέμματα.
Γιατί η αγάπη είναι ισχυρή, μπορεί να νικήσει τα πάντα.
Πόσο μάλλον τον έρωτα και το ερωτικό πάθος, που έχουν συνήθως, αν όχι πάντα, ημερομηνία λήξης.
Και σημασία έχει μόνο η αγάπη, σου το έχω πει πολλές φορές.
Την πρώτη φορά που σου το είπα, εντυπωσιάστηκες.
Άλλη φορά, με ειρωνεύτηκες και μια φορά δάκρυσες, δεν κατάλαβα το γιατί.
Δεν έχουν σημασία, αγάπη μου, ούτε οι γκόμενες, ούτε τα one night stands, ούτε τα μεθύσια, ούτε οι δήθεν φιλίες.
Σημασία έχει, να είσαι με ένα άνθρωπο, που σ'αγαπάει, σε σέβεται, μπορεί να σε κατανοήσει, να σε αποδεχτεί και να σ'ακολουθήσει, πολλές φορές σιωπηλά, στα όνειρα σου.
Όποια και αν είναι αυτά.
Eγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι έτσι. Στο βάθος, το ήξερες και εσύ ο ίδιος.
Δεν το παραδέχτηκες ποτέ.
Δεν το παραδέχεσαι ούτε καν τώρα.
Δεν λυπάμαι για αυτό.
Εγώ ποτέ δεν είχα ως όνειρο, τις ερωτικές σχέσεις, την οικογένεια και όλα τα συναφή που πάντα τα έβρισκα λίγο-πολύ μικροαστικά.
Εγώ από πολύ μικρή ηλικία, ήθελα και θέλω να πετύχω στο θέατρο.
Σ'αυτό που αγαπάω περισσότερο και σ'αυτό που πολλές φορές βάζω και πάνω από τους φίλους μου.
Εσύ έχεις άλλα όνειρα.
Εγώ τα βρίσκω πιο ρεαλιστικά, τα δικά σου τα όνειρα και πιο πραγματοποιήσιμα. Περιστρέφονται γύρω από αρχιτεκτονικά σχέδια, αριθμούς και ένα παιδί που πραγματικά θα ήθελες κάποτε να αποκτήσεις.
Δεν θα μπορούσα να σε ακολουθήσω. Δεν θα μπορούσες να με ακολουθήσεις.
Κάποτε αναγκαστικά οι δρόμοι μας θα χώριζαν.
Καλύτερα λοιπόν, που γίνεται τώρα αυτό.
Που είμαστε ακόμα νέοι, πιο αθώοι και που η φλόγα των ονείρων καίει μέσα μας ακόμα ζωντανή.
Άλλωστε, εγώ ήδη κουράστηκα από την συμπεριφορά σου.
Δεν μπορώ, βαρέθηκα, να ηρεμώ ένα νευρικό νεαρό δεκαεννιά σχεδόν έτων, που δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του.
Κουράστηκα, να δέχομαι τις φωνές σου, τις βρισιές σου, απλά για να ηρεμήσεις.
Βαρέθηκα να σε επιβεβαιώνω συνεχώς.
Κουράστηκα να ανέχομαι τις παραξενιές σου, τις ιδιοτροπίες σου, τα κόμπλεξ σου.
Και τα ελαττώματα σου, πάει καιρός, που δεν μου φαίνονται πιο χαριτωμένα.
Δεν σε αντέχω άλλο και σίγουρα δεν θα σε άντεχα ένα χρόνο ακόμα.
Όμως περάσαμε όμορφα, αυτό δεν το ξεχνώ.
Και κλασσικά, θα κρατήσω τα όμορφα από αυτή τη σχέση.
Λίγο δύσκολο βέβαια, γιατί τα άσχημα, συχνά βρίσκουν τρόπο και ''χώνονται'' στις αναμνήσεις μου.
Δεν ξεχνώ όσα μου έμαθες γύρω από τη ζωή, τη φιλοσοφία, την πολιτική, την μουσική.
Ήσουν δίπλα μου σε όλα, απαντούσες αναλυτικά στις απορίες μου, με οδήγησες προσεκτικά σε δρόμους που δε γνώριζα.
Το ίδιο μήπως δεν έκανα και εγώ; Δεν ήταν επιφανειακή η σχέση μας, αυτό είναι το βέβαιο.
Όταν σε γνώρισα, είναι η αλήθεια, πως ήμουν περισσότερο αφελής και συναισθηματική.
Εσύ μου έμαθες όμως τι πραγματικά είναι η ζωή, πως πρέπει να λειτουργώ και να αντιδρώ.
Και αν σε ερωτεύτηκα για τη γοήτεια, τα λόγια, το βλέμμα και την άνεση σου, σε αγάπησα για την εξυπνάδα, την πονηριά και την οξύνοια σου.
Μου είχες πει να χαμογελάω πάντα και σου το υποσχέθηκα.
Θα χαμογελάω πάντα, ναι.
Όχι μόνο για μένα, αυτό το κοινότυπο ''πρώτα για μένα'' που λένε όλοι.
Αλλά και για σένα. Και ναι. Κυρίως για σένα.