Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Δεν θέλω να σε βλέπω...φύγε.
Φύγε, σε παρακαλώ...
Κάντο για εμένα.
Κάνε μια φορά ρε πούστη, ΚΑΤΙ για εμένα.
Βαρέθηκα να ακούω λόγια, λόγια, λόγια.
Τα σιχάθηκα. Όπως σιχάθηκα και εσένα απόψε.
Δείξε την μαγκιά σου επιτέλους.
Μη με βρίζεις άλλο...δεν αντέχω.
Γιατί δεν φεύγεις ε?
Αφού ούτε εσύ περνάς καλά.
Πόσο φταίω? Πόσο φταις?
Δεν με νοιάζει γαμώτο.
Εξαφανίσου...
Δεν θέλω να ξαναευχηθώ να πεθάνω εξ αιτίας σου.
Θέλω να κρατήσω καλές αναμνήσεις από εσένα.
Αλήθεια. Μα, δεν με βοηθάς.
Πονάω απόψε....δεν θα κοιμηθώ.
Θα μείνω ξάγρυπνη...
και πάλι εσένα θα σκέφτομαι...
Δεν ακούω όσα μου λες.
Δεν πιστεύω όσα μου λες.
Δεν μ'αγαπάς, με σιχαίνεσαι.
Δεν με ζηλεύεις, θες να με μειώνεις.
Δεν είσαι αισθηματικός.
Είσαι χυδαίος.
Δεν κάναμε έρωτα.
Πηδιόμασταν.
Δεν ξέρω τι λέω απόψε.
Δεν ξέρω τι κάνω....
Τι είμαι επιτέλους?
Είμαι καλή κοπελίτσα?
Είμαι γλυκιά, σε καταλαβαίνω?
Είμαι γοητευτική?Είμαι ταλαντούχα?
Ή είμαι πουτάνα, φτηνή, υποκρίτρια?
Είσαι παρανοικός, να το ξέρεις.
Και φτηνός...πάρα πολύ φτηνός.
Δεν έχεις ηθική μέσα σου.
Ανήθικε, ψεύτη....
Γιατί δεν φεύγεις τώρα?
Αφού πάντα το βάζεις στα πόδια.
Ξέρεις να το κάνεις τόσο καλά.
Μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις καλά.
Εντάξει και να σκιτσάρεις....
Τώρα τι σε κρατάει?
Έμεινε κάτι να σε κρατάει?
Γιατί και εγώ πια κουράστηκα.
Αν μπορούσα να φύγω, θα'φευγα.
Μα δεν είμαι ενήλικη ακόμα.
Μην μένεις άλλο εδώ.
Αν δεν το κάνεις για εμένα,
κάντο για εσένα.
Δεν λυπάσαι τον εαυτό σου?
Δεν λυπάσαι όσα ένιωσες?
Μη τα εξευτελίζεις.
Μη ξεπουλάς αυτό που είχαμε.
Αυτό το τελευταίο στο ζητάω σαν χάρη.
Τώρα δεν κλαίω από στεναχώρια.
Από απόγνωση κλαίω.
Όταν παθαίνεις κάτι κακό
χαίρομαι, δεν λύπαμαι.
Δεν σε ζηλεύω.
Απλά με νευριάζεις.
Άλλοι το λένε πάθος.
Εγώ το λέω απόγνωση.
Εσύ με έσπρωξες στον γκρεμό.
Και μαγκιά σου, μωρό μου.
Σ'αγάπησα....
και στο ορκίζομαι...
δεν θα σ'αφήσω να το ξεπουλήσεις...
Όχι αυτό...
όχι και αυτό...

1 σχόλιο: