Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Φεύγεις... Φεύγω...

Πες μου, γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι ;
Αφού αγαπιούνται. Πώς χωρίζουν;
Και εμείς αγαπιόμαστε, πίστεψε το.
Και ας γελάς, σου λέω την αλήθεια.
Και ας μη ταιριάζουμε.
Σκέψου, αγαπιόμαστε.
Και ειν' τόσο όμορφη η αγάπη.
Ο έρωτας όμως είναι άλλο.
Και τώρα για τον έρωτα, μη ρωτάς να σου πω.
Δεν θα βρεις άκρη, να το ξέρεις.
Μάθε όμως πως τα ελαττώματα σου,
πια δεν μου φαίνονται χαριτωμένα.
Με εκνευρίζεις, μου την σπας ρε αγόρι μου!
Νευριάζω που βρίζεις, που πίνεις, που καπνίζεις.
Με εκνευρίζεις όταν το παίζεις γκόμενος και άντρας.
Ίσως να'χασες εσύ το μέτρο.
Ίσως και εγώ να σε απομυθοποίησα για τα καλά.
Δεν θεωρώ πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου.
Ξέρω πως σε εμένα βλέπεις μια φίλη ή άλλη μία αδερφούλα σου.
Ψώνιο είσαι, για αυτό κάνεις και όλα αυτά τα δραματικά ''νούμερα''.
Με κοιτάς συχνά σαν τραγικός ήρωας του Σαίξπηρ.
Οι λέξεις σου, οι κινήσεις σου, είναι τόσο θεατρικές.
Δεν θέλω να σε πω υποκριτή ή ψεύτη.
Θα σε πειράξει περισσότερο απ'ό,τιδήποτε άλλο.
Παριστάνεις πως ζηλεύεις.
Μα, τι κάνεις;Δεν βλέπεις πως γελοιοποιείσαι;
Είσαι πανέξυπνος, τώρα γιατί φέρεσαι σαν μαλάκας;
Εντάξει, πριν ένα χρόνο μπορεί να ζήλευες.
Σε δικαιολογούσα γιατί ήμασταν στις αρχές ακόμη.
Τώρα όμως προσπαθείς να ξυπνήσεις τα παλιά σου αισθήματα
με δήθεν σκηνές ζηλοτυπίας.
Και παλιά μπορεί να κολακευόμουν από τη ζήλεια σου.
Τώρα όμως με νευριάζει και την βαριέμαι.
Και εσένα σε βαριέμαι ώρες-ώρες.
Δεν είσαι βέβαια κακός σύντροφος.
Απλά,δεν είσαι για σχέσεις με αισθήματα ακόμα.
Όχι πως είσαι ανώριμος αγάπη μου.
Απλά, θες να ζήσεις τη ζωή σου.
Κάντο τώρα. Αλλιώς θα σου μείνουν 1000 απωθημένα.
Σαν εραστής βέβαια, είσαι υπέροχος.
Άλλοτε παθιασμένος, άλλοτε ρομαντικός.
Το κατέχεις το συγκεκριμένο θέμα.
Μη νομίζεις βέβαια, πως μένω μαζί σου
επειδή είσαι καλός στο σεξ.
Θα'ταν εξαιρετικά άσχημο
μια κοπέλα 17 χρονών να σκέφτεται έτσι.
Σ'αγαπάω και για αυτό μένω μάλλον.
Δεν βλέπω άλλο λόγο.
Δεν λέω πως περνάω άσχημα μαζί σου.
Πάντα έχουμε θέματα να συζητήσουμε.
Πάντα θα έχουμε κοινά.
Όμως αυτός ο όμορφος έρωτας
μάλλον άρχισε να ξεθυμαίνει επικίνδυνα.
Ίσως και όχι βέβαια...απλά....
χρειάζομαι έναν σύντροφο
που να με κάνει να νιώθω λιγότερη ανασφάλεια.
Δεν μπορώ να κάτσω άλλο να σ'ακούω
σ'όλες τις παρανοικές εξάρσεις σου.
Δεν θέλω να με ξαναβρίσεις.
Δεν θέλω να με ξαναχαστουκίσεις.
Ούτε και εγώ θέλω να τα ξανακάνω αυτά.
Δεν θέλω πια να περνάμε τα βράδια μαζί.
Μερικές φορές μου'ναι δύσκολο να σ'αντέξω.
Νιώθω πολύ αχάριστη τώρα.
Απέναντι σου, μονάχα απέναντι σου.
Ακόμα ελπίζω όμως.
Το πιστεύεις, ε;
Ελπίζω να πάψεις να'χεις τόσα κόμπλεξ.
Ελπίζω να πάψω να σε σιχαίνομαι.
Ελπίζω να ξαναγίνουν όλα όπως παλιά.
Δεν έφυγα, να το ξέρεις.
Δεν έφυγα ακόμα.
Ποτέ δεν έφυγα.
Εσύ φεύγεις με τον τρόπο σου....
και ρε πούστη μου, δεν έχω ούτε ένα επιχείρημα...
για να σε κρατήσω κοντά μου....
ούτε ένα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου