Είμαι κουρασμένη, ζαλισμένη από το διάβασμα, μα νιώθω καλά.
Γιατί είμαι μαζί σου. Και σ'αγαπάω.
Και αυτό είναι μια αλήθεια που καθρεφτίζεται καθαρά στα μάτια μου.
Aν με κοιτάξεις, θα το καταλάβεις αμέσως.
Ώρες- ώρες νιώθω πως φλερτάρεις περίεργα με τον θάνατο.
Νιώθω πως προσπαθείς να πεθάνεις, πως για κάποιο λόγο το θες.
Οδηγείς μεθυσμένος, καπνίζεις συνέχεια, μπλέκεσαι σε επικίνδυνες καταστάσεις.
Δεν ξέρω αν θα βγει τελικά σε καλό. Μακάρι, να βγει σε καλό.
Δεν σου ζητάω πολλά, ποτέ δεν σου ζήτησα πολλά.
Θέλω μονάχα να προσέχεις. Γιατί σ'αγαπάω.
Και αν πάθεις κάτι... δεν νομίζω πως θα το αντέξω.
Μη με πεις γροσούζα ή απαισιόδοξη.
Έχω κάτι σαν προαίσθημα και είναι άσχημο, Θέε μου.
Όμως μου έχεις πει να μη πιστεύω σ'αυτά.
Aπλά, πρέπει να'σαι καλά, για μένα.
Αν δηλαδή μ'αγαπάς, που μ'αγαπάς το ξέρω.
Να'σαι καλά, για να'μαι και εγώ καλά.
Και πρόσεχε. Τώρα που τα πάμε καλά, μη μου κάνεις καμιά πουστιά και τα χαλάσεις όλα.
Γιατί ίσως να'ρθει η μέρα, που δεν θα σε περιμένω πια.
Και πίστεψε με, δεν είναι απείλη.
Θα'ναι μάλλον κάτι το απόλυτα φυσιολογικό.
Και αυτό δεν το θέλει κανείς από τους δυο μας.
Γιατί ούτε εμένα θα μ'αγαπήσουν τόσο ξανά.
Ούτε και εσένα, πιστεύω. Θέλω να πιστεύω.
Δεν ξέρω αν έχουν κανένα νόημα αυτά που γράφω.
Αλλά είναι όσα νιώθω και όσα έχω στην καρδιά μου.
Φόβοι, προαισθήματα, όλα μαζί.
Ας πάνε όλα καλά.
Ας μας πάνε μια φορά όλα καλά.
Δε ζητάω και πολλά. Έτσι?