Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Δεν είναι του χαρακτήρα μου να γράφω ''στημένα''.
Δεν γράφω καλά άλλωστε, όταν γράφω επιτηδευμένα.
Ίσως να ήταν καλό να πω για κάτι άλλο απόψε.
Για την άνοιξη, για τη σχολική χρονιά που πέρασε, για οτιδήποτε άλλο.
Μα, μονό εσύ είσαι στο μυαλό μου και απόψε...
Με έχεις πικράνει, πονάω ξανά απόψε.
Δεν είναι τίποτα το σπάνιο φυσικά για εμάς.
Τα νεύρα μου είναι διαλυμένα.
Δεν ξέρω κατά πόσο φταις, όμως σίγουρα φταις.
Φυσικά, δεν σου αποδίδω ευθύνες.
Δεν θα ήταν σωστό εκ μέρους μου.
'Αλλωστε πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες,
όταν μου΄χες προτείνει να το πάμε σοβαρά το ''πράγμα''
σου είχα απαντήσει αμέσως ναι, δίχως να σκεφτώ
τις διαφορές μας, τα όσα μας χώριζαν, αλλά
παρασυρόμενη από το αίσθημα μου.
M'είχες ρωτήσει τότε, προφανώς
μη θέλωντας να πάρεις μια άνθρωπινη ζωή στο λαιμό σου
αν ξέρω πολύ καλά τι πάω να κάνω.
Αν ξέρω, να το πω καλύτερα, με ποιον πάω να μπλέξω.
Σου'χα πει πως το ξέρω καλά και είχες ήσυχη τη συνειδήση σου.
Και ύστερα σε κάθε μεγάλο καυγά -όπως και στο σημερινό-
όταν έλεγα μια κουβέντα παραπάνω μου το χτυπούσες, άτιμε άνδρα. xD
''Μα, τότε μου είχες πει πως ξέρεις!''
Και τι φαντάστηκες άραγε.
Ερωτευμένη ήμουν, ερωτευμένη είμαι.
Και τώρα ακόμα, λέω πως ξέρω τι κάνω.
Είναι κρίμα όμως που εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς ξέρω.
Και περιορίζεσαι σε κάτι φτηνά, μελοδραματικά ''Δεν μ΄αγάπησες ποτέ''.
Γιατί πολύ απλά, ποτέ δεν αναρωτήθηκες σοβαρά να μάθεις αν σ'αγαπάω τέλος πάντων!
Θα'ρθει κάποια στιγμή που θα ζητήσεις συγγνώμη για όλα.
Θα'χεις ωριμάσει, θα'χεις καταλάβει ότι έχεις υπάρξει άδικος με εκείνη που αγαπάς και σ'αγαπάει.
Μέρες και νύχτες θα παρακαλάς και άμα δεν σε συγχωρέσω, δεν θα ηρεμήσεις.
Και δεν πειράζει για απόψε αγάπη μου.
Ούτε και για άλλες νύχτες πειράζει.
Εγώ σ'αγαπάω και κάποτε θα το καταλάβεις και εσύ.
Αργά ή γρήγορα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου