Θεατρίνε....

Σ'αγαπάω, αυτό δεν θες να ακούσεις? Πάντα αυτό ήθελες να ακούς. Όχι επειδή σ'άρεσε που σ'αγαπούσα και ήθελες να το ακούς, σαν απλός ερωτευμένος. Απλά ήσουν και είσαι ανασφαλής. Θες να επιβεβαιώνεσαι, να νιώθεις μια ζωή ο καλύτερος, ο πιο δυνατός, ο πιο μάγκας, ο πιο γκόμενος. Ναι, λοιπόν σ'αγαπάω. Και είμαι έτοιμη, να βγω και να το φωνάξω, να το ακούσουν όλοι. Για να πάψουν να μιλούν, να σχολιάζουν, να κρίνουν. . Μη δίνεις σημασία. Απλά,Κουράστηκα,να ακούω τον καθένα να μιλάει για αυτή τη σχέση και να μη συζητάμε για αυτή, εμείς οι ίδιοι. Είναι και αστείο αν το καλοσκεφτείς, απλά εγώ δεν έχω την όρεξη να γελάσω τώρα.
Α, αλήθεια σήμερα ήσουν τόσο αστείος. Είσαι αστείος όταν θυμώνεις και μου λες αυταρχικά ''Άσε αυτό τον ρόλο Δανάη. Παίξτον κάπου άλλου'' ή ένα απλό και περιεκτικό ''Σκάσε''. Είσαι ο μόνος που μου τα έχεις πει αυτά, που έχεις μάλλον το δικαίωμα να μου τα λες αυτά, δικαίωμα που σου το έχω δώσει εγώ. Λες συνέχεια πως παίζω θέατρο όταν είμαι μαζί σου. Όχι μόνο στους καυγάδες, αλλά και στις καλές μας στιγμές. Και καταλήγεις μελοδραματικά στο ηλίθιο συμπέρασμα πως δεν σ'αγάπησα ποτέ. Εγώ δεν σ'αγάπησα που πέθαινα, που πεθαίνω, που θα πεθαίνω για σένα. Εγώ που έχασα τον εαυτό μου, για να είμαι μαζί σου. Τι μελοδραματικα ε? Απλώς είναι η αλήθεια, ηλίθιε. Αν κάποιος παίζει θέατρο ή εν πάσει περιπτώσει έπαιξε θέατρο, ήσουν εσύ. Και μάλιστα κακό θέατρο. Και κρίμα βρε παιδί μου, γιατί και στην υποκριτική ένα ταλέντο το'χεις. Δηλαδή...κάτι λες. Κρίμα που το χαραμίζεις έτσι, ειλικρινά σου το λέω. Αλλά ναι παίζεις θέατρο. Ο τρόπος που με κοιτάς, που μου μιλάς, που με απειλείς, που με βρίζεις, που με χτυπάς, είναι αστεία θεατρικός. Ο τρόπος που κλαις είναι θεατρικός. Γιατί παριστάνεις πως κλαις, δεν κλαις. Ο τρόπος που πάντοτε στο τέλος φεύγεις είναι επίσης θεατρικός. Βέβαια, δεν είναι καθόλου αστείο να υποκρίνεται κάποιος σε μια σχέση. Και δεν ξέρω καν, αν μιλάμε για την χυδαία υποκρισία ή για την μαγική υποκριτική. Πάντως, έτσι φθείρεται μια σχέση. Στο'χα πει ρε Σταύρο. Δεν με πρόσεξες, το ξέχασες....δεν ξέρω. Πάντως στο'χα πει. Να'σαι ο εαυτός σου. Να λες την αλήθεια όσο και αν πονάει. Δεν το έκανες ποτέ, όπως δεν έκανες και τίποτα άλλο φυσικά για να σώσεις αυτή τη σχέση. Ούτε μια υποχώρηση, ούτε μια αληθινή συγγνώμη, ούτε ένα ευχαριστώ ρε πούστη, που το χρωστάς στο κάτω-κάτω. Πάντα τα'ριχνες όλα σε εμένα. Και πάντα τα δεχόμουν. Τώρα όμως θα γυρίσεις και με το δίκιο σου δηλαδή, θα μου πεις ''Τι?Πας να βγεις λάδι?''. Μπα. Και εγώ φταίω. Απλά, εγώ παραδέχτηκα πολλές φορές τα δικά μου τα λάθη. Δεν ξέρω αν έκανα κάτι ή αν έστω προσπάθησα να τα διορθώσω, αλλά τουλάχιστον τα δικά μου φταιξίματα δεν στα φόρτωνα για να έχω μια ήσυχη συνείδηση. Τι σημασία έχει όμως πια, έτσι? Χωρίσαμε. Μπορεί να σ'είχα ένα χρόνο βέβαια, μα παντα γαμώτο μου, θα είσαι ένα απωθημένο. Και το ξέρω πως μ'αγάπησες,αλήθεια. Δεν ξέρω όμως πότε σταμάτησες να μ'αγαπάς, γιατί κάποτε αυτό που ένιωθες τέλειωσε, το ξέρω καλά. Το κατάλαβα όταν άρχισες να ξεκινάς καυγάδες από το τίποτα. Έψαχνες και εσύ μέσα σου, να ανάψεις την παλιά φωτιά που κάποτε τα έκαψε όλα. Τι φταις και εσύ, ε? Να, σε φαντάζομαι. Έβγαλες το κουτί με τα σπίρτα.Παίρνεις ένα σπίρτο,προσπαθέις να ανάψεις το σπίρτο, αλλά τι ατυχία...βρέχει...το σπίρτο σβήνει...ωστόσο προσπαθείς...να,ένα αχνό φως μας φώτισε....το σκοτάδι όμως μας κατάπιε όταν έσβησε και το τελευταίο αυτό σπίρτο.
Αχ,έτσι είναι αγάπη μου. Ο έρωτας δεν θέλει σπίρτα. Θέλει πυρκαγιές.
Είδες όμως?Η αυλαία έπεσε κιόλας. Τώρα το χειροκρότημα. Ναι,ας χειροκροτήσουν οι καλοθελητές, οι πρώην σου οι γκόμενες, τα μαλακισμένα που μου την έπεφταν κατά καιρούς, οι δήθεν φίλοι, αυτοί που αστειευόντουσαν με τους χωρισμούς μας. Ναι, χειροκροτήστε, γελοίοι τύποι. Ωπ, σβήσε τα φώτα, να σηκωθούμε να φύγουμε. Να, έσβησαν. Σκοτάδι. Είσαι ακόμη εδώ όμως. Σ'αγγίζω σχεδόν, δεν σε έχω όμως, όπως παλιά. Δεν πειράζει. Σ'αγάπησα. Σ'αγαπάω. Άκου το , αφού τόσο το θες. Να, σαν τελευταίο χατίρι. Σ'αγαπάω πιο πολύ απ'ότι φαντάστηκες και ονειρεύτηκες ποτέ σου. Ίσως να σ'αγαπάω και περισσότερο απ'όσο μ'αγάπησες εσύ. Ίσως η αγάπη μου, να είναι και περισσότερη από αυτή που χρειάζεται ένα ζευγάρι για να είναι μαζί.
Φύγε τώρα. Είμαι ευτυχισμένη, αλήθεια σου λέω.
Γιατί αγάπησα και αγαπήθηκα.
Έδωσα και πήρα. Και ό,τι πήρα το άξιζα, γιατί έδωσα τα πάντα.
Δεν κλαίω,μην ανησυχείς.Από χαρά είναι τα δάκρυα. Δεν κλαίω.
Ψεύτη....δεν πειράζει...σε συγχωρώ..